25 ماهگی

سلام چلچله مامان تو این چند وقتی که پست نگذاشتم خیلی بازیگوش شدی و همش دنبال بازی کردنی طوری که صبح تا سر از متکا  برمیداری میگی بریم بازی کنیم، تنها هم بازی نمی کنی من باید هم بازیت باشم،تو این مدت حرف زدنت هم خیلی بیشتر شده هر روز با جمله های جدیدت ما رو سورپرایز میکنی .

یه اتفاق خیلی مهم اینکه طی یک عملیات شکفت انگیز بزرگترین دغدغه من که ترک پستونک بود انجام شد البته بطور کاملا اتفاقی:

 خداحافظ پستونک
همیشه عادت داشتی فقط قبل از خواب پستونک می خواستی اما 1-2 ماهی بود که خیلی وابسته شده بودی وطی روز که بی حوصله میشدی همش بقول خودت "پیسته" می خواستی .ما هم دنبال یه موقعیت مناسب بودیم که ترکت بدیم.17 مهر بعد ار ظهر داشتی با بابا بازی میکردی و پستونک هم دهنت بود یهو وسط بازی بابا پستونک و از دهنت کشید وپستونک دو نیم شد وهمین سبب خیر شد شب موقع خواب خیلی بهانشو میگرفتی همون پستونک نصفه رو اوردم بهت نشون دادم و توضیح دادم که چه اتفاقی افتاد اول گفتی باشه اما بعد از 30 ثانیه دوباره بهانه گرفتی خلاصه به روشهای مختلف حواستو پرت کردم هیچی جواب نمیداد هر چی قصه بلد بودم واست گفتم  این پروسه 1 ساعت و 45 دقیق زمان برد تا بلاخره خوابت برد .شبهای بعد هم به همین ترتیب اما زمان کمتر،طوری که الان بعد از 1 هفته دیگه بهانشو نمیگیری اما دیر خوابت میبره .خواب بعد از ظهرت هم که 2-3 بود افتاده 5-6 تازه اونم باز مثل زمان بچگیت تو ماشین باید راه ببریمت تا بخوابی.شبها خودمو به خواب میزنم که بخوابی اما اینقدر شیطونی که با گفتن حرفهای جدید من و بیدار میکنی :یه شب که چشامو بسته بودم خیلی صدام کردی اما جواب ندادم یهو گفتی "خیلی دوستت دارم"من مونده بودم بخندم یاخودمو به خواب بزنم گرفتمت تو بغلم و تا تونستم چلوندمت .شبهای بعد هم همینطور "صدامو میشنوی" سمیه خانوم"عزیزم"

بی نهایت علاقه به وسائل الکترونیکی داری خصوصا گوشی موبایل تازه هر گوشی و هم قبول نداری فقط با سیستم عامل اندروید یا IOS جلل خالق از دست بچه ها ی این زمونه

دندون کرسی دوم بالا سمت راست 9 مهر در اومد

شعرهایی که بلدی :

 یه توپ دارم قلقلیه –

چشم چشم دو او دماغ و دهن یه گدو چوب چوب شکنه دست و پاها می جنه-

تاب تاب تاب بازی ...

حسنی نگو بلا بگو ...رو دست و پا شکسته بلدی –

نکات جالب:
ببیی میگه  شادن: بع بع
دنبه داری  شادن :ندارم 

نمکدون رو بدون  "د" تلفظ میکنی

 الان که این پست و میذارم ساعت 3:30 نصفه شبه .فقط اینو بگم:وقتی فاصله بین پست ها زیاد میشه عذاب وجدان میگیردم که  لحظه های قشنگتو  ثبت نکردم .حالا میفهمم  24ساعت برای یک شبانه روز با وجود یه بچه 2 ساله کمه.خیلی دوستت دارم